غزل من...

نمی دانم شب ها و روزها     

من شاعر میشوم

و تورا غزل باران می کنم 

یا تو بهانه می شوی 

و من 

غزل غزل  می بارم

دختر قشنگ من دوستت دارم   بهترین بهانه تالاپ و تولوپ قلبم

هر صبح پلک هایت فصل جدیدی از زندگی  را  ورق می زنند

به یاد داشته باش

سطر اول همیشه این است:

خدا همیشه با ماست   پس بخوانش با لبخند

لحظه های هستی من از تو پر شده است